IJSLAND - Siglufjoldur to Kirkjubeajarklaustur

Heel leuk en toevallig, maar na het typen van ons bericht van vorige week, werden wij voor het avondeten thuis uitgenodigd bij de eigenaar en zijn zoon van de Airbnb waar we verbleven.
Bij aankomst zag ik al diverse certificaten en prijzen in de hal hangen voor de 'beste wodka' van IJsland, allemaal gedateerd van rond de jaren '90. De eigenaar, Thomas, een man van in de 70 vertelde trots dat hij 30 jaar geleden eigenaar was van 'zijn' wodka en de hele handel in de hoogtijdagen had verkocht. Van de opbrengst had hij nu drie huizen in Siglofjoldur, en kon zijn zoon Marc gaan studeren in Amerika.
Marc zijn 'roots' lagen toch in IJsland, dus hij woonde daar nu in 1 van de huizen van zijn vader, en was bij het etentje ook van de partij. Om 18:00uur kregen we van het oude baasje al ons eerste glaasje whisky, op de foto's de fles te zien die hij hiervoor uit de kast haalde.
Niet alleen de fles drank was van groot formaat, op het menu stond vis, cot om precies te zijn, een paar dagen daarvoor vers gevangen. Trots kregen we ook hiervan de foto te zien, volgens mij kon hier het gehele 1.200man tellende plaatsje van mee-eten!!
Al met al heel gezellig en wat ons betreft het grote voordeel van Airbnb ten opzichte van hotels, je leert een stuk meer de locale bevolking kennen, en echt iedereen is reuze aardig!
Naarmate de whisky en wijn vloeide kreeg het gespreksonderwerp ook een aardige draai. Ik had net een uurtje daarvoor mijn 2e reisverhaal gemaakt, en wat melig geëindigd over de elfjes en trollen, en je raadt het al..Thomas had hier diverse ervaringen mee gehad. Behalve Elven en trollen zijn 'geestverschijningen' ook nogal een onderdeel van het (bij)geloof en dus kregen wij verschillende ervaringen verteld waarin zij mensen in het huis hadden gezien of ervaren, die er in werkelijkheid niet konden zijn.
Het laatste -en sterkste- verhaal was dat Thomas in de keuken ooit een werkster zag die er vele, vele jaren geleden ooit had gewerkt, en dat haar geest dus nog aanwezig was, de volgende dag vond hij zelf haar werkschort in de bezemkast.
Op dit moment kwam Marc ook daadwerkelijk met het groene schort binnenlopen, waarbij je kon zien dat het oude baasje er nog steeds wat van ontdaan was.
Hamvraag voor hun was natuurlijk ook wij ook in iets buitenaards geloofden..tja, uit beleefdheid natuurlijk aangegeven dat we daar zeker voor open staan, maar toch echt dan eerst iets met eigen ogen moeten zien.
Off the record zag ik natuurlijk al voor me dat zijn zoon Marc in een melige bui ooit dat schort zelf in de bezemkast heeft gelegd, en iedere keer als zijn vader er weer tegen gasten over begint, hij later in zijn slaapkamer ligt te schuddebuiken van het lachen.
Enfin, de waarheid zal wel ergens in het midden liggen, maar het bijgeloof hier is echt extreem! Sommige huizen worden in dit plaatsje gewoon niet verkocht, omdat men bang is dat er geesten in rondzwerven..pff

NOORDERLICHT
Tot nu toe hebben we alleen in Airbnb's gezeten, vanaf het plaatsje Höfn (in het oosten van IJsland) was de beschikbaarheid alleen erg minimaal. We zijn dus verder gaan kijken en zijn zo bij een Guesthouse terecht gekomen.
Het grote verschil hierbij is dat je bij Airbnb's voornamemlijk met locals te maken hebt, en bij Guesthouses vooral met andere reizigers. De combinatie van beiden is een stuk leuker dan één van beide!
We wilden graag zo snel mogelijk naar Höfn toe, omdat de weersvoorspellingen hier een stuk beter waren dan in het Noorden waar we vandaag kwamen. Het zou een rit van 5 uur zijn, maar vanwege het slechte weer, en diverse wegafsluitingen hebben we er 11 uur over gedaan! Heel fijn als je 80km rechtdoor rijdt, en dan doodleuk een hekje op de weg ziet dat de rest van de weg is afgesloten! Dit houdt in dat je precies dezelfde 80km nog een keer af kunt leggen, en vanaf daar maar een alternatief moet zoeken, voornamelijk 'via de andere kant van de berg'. Naar Höfn waren er 3 mogelijkheden qua wegen, de eerste twee waren steeds op een laat punt ergens afgesloten, vandaar de wat extra reiskilometers. Files heb je niet, soms wel twee uur rijden zonder ook maar een tegenligger te zien!
De wegen waren bij deze rit even prachtig als verraderlijk, best eng als je met 90km/uur rijdt, en dan ineens merkt dat je op een ijsbaan terecht bent gekomen en die jeep steeds wat 'begint te glijden'! ...Of dat je een afslag neemt en ineens in een sneeuwbaan terecht komt zonder sneeuwkettingen..er zit inmiddels wat angstzweet in de auto zegmaar!

Maar bij Höfn aangekomen werd het weer mondjesmaat snel een stuk beter! We zouden de eerste avond zelfs al kans hebben op de Aurora, ofwel het Noorderlicht! Via internet hield Dieuwke hiervoor een site in de gaten, en de komende drie dagen moest het dan toch echt gaan gebeuren.

MADE IN KOREA
Met de autorit nog in de benen zijn we vanuit onze guesthouse uiteraard 's avonds wel direct een donkere omgeving gaan zoeken om het Noorderlicht eindelijk te kunnen zien! We zitten hier inmiddels alweer anderhalve week, en nog geen enkele kans gehad door zowel de hevige bewolking als het ontbreken van een 'zonnestorm'.
Rond een uur of 11 zagen we dan toch ineens een wat groene gloed langs de berg verschijnen..het Noorderlicht! Volgens de app wisten we al dat vandaag het Noorderlicht wat zwak zou zijn, morgen sterker, en overmorgen op zijn sterkst.
Maar het was er, en het is indrukwekkend! Op ons stekkie kwamen ook 4 Chinezen aflopen die in hetzelfde guesthouse verbleven. Ze pakten zo'n klein felblauw digitaal cameraatje uit de broekzak en zette deze wat schuin omhoog gericht in de sneeuw om een fotootje te schieten... 'Kan niet veel worden' dacht ik direct, met mijn semi profi Lumix camera in de hand. Effe richten, en klikken maar, hmm, ik KON niet eens een foto schieten van die Aurora, geen idee waarom, bij daglicht werkt het allemaal prima!
Met een schuin oog keek ik even op het schermpje van die camera van die Chinezen, jezus, alsof ze dat Noorderlicht hadden opgevangen in die camera! hmm..vooroordeeltje zat er weer eens flink naast blijkbaar.
Waarschijnlijk keken ze ook 'met een schuin oog' naar mijn schermpje -en mijn oprakende geduld- van de camera, waar nog steeds geen foto mee geschoten was. Al snel kwamen ze mijn camera even bekijken, en vragen of ik die rare tekens (Nederlands) even wilde wijzigen in Engelse taal. Kreeg ineens allemaal vragen aan mijn hoofd waar de 'shutterspeed, iso, focus en weet ik wat ingesteld kon worden...ja dat weet ik ook niet hoor, Automatic, dat is het beste knopje:) Maar na wat kleine aanpassingen kreeg ik zowaar ineens het Noorderlicht ietwat gefotografeerd. Dat voelde meteen als een kleine overwinning maar kreeg van 'de Chinezen' wat uiteindelijk Zuid-Koreanen bleken te zijn...vooroordeeltje #2.. wel wat huiswerk mee om wat betere foto's te schieten.

De volgende dag, met een hogere kans op een veel sterker Noorderlicht heb ik dus een 3uur durende Youtube / Google spoedcursus gevolgd wat nu ideale instellingen zijn om dit fenomeen wat beter vast te leggen.
Tuurlijk, ik ging ervan uit dat er gewoon even snel een lijstje te vinden wat met een bepaalde sluitersnelheid, isowaarde etc. Dit valt echter vies tegen! De 'optimale' sluitersnelheid verschilde in diverse websites van 5 seconden tot 25 seconden! Tja, dat is zo'n beetje het hele spectrum, idem voor de Focus en Isowaarde, dus gigantisch veel verschillende combi's waarbij je 's avonds geen kans hebt om dit allemaal uit te pluizen.
Nu we drie dagen achtereenvolgens de Aurora Boreales (het Noorderlicht) hebben kunnen aanschouwen, begrijp ik de verschillende berichten ook wat beter. Bij een zwakke Aurora beweegt deze bijna niet, en is er ook niet veel licht, dan is het logischer om een langere sluitertijd toe te passen dan bij een actieve Aurora, die alle kanten opgaat...anyway, lang verhaal, saai verhaal, nog saaier door al die saaie fotografen op Youtube uitgelegd, maar mijn eerste echte foto van de Aurora is ECHT EEN PLAATJE GEWORDEN!

De derde dag -waar de Aurora dus optimaal sterk zou zijn- gingen we echt even uitpakken! We wilden met onze jeep wat verder wegrijden van de guesthouse en het dorpje, omdat het dan totaal donker is.
Na het eten zijn we bewapend met onze camera en warme kleding dus in de jeep richting 'de middle of nowhere' gaan rijden.
Nog niet eens heel laat, misschien rond 9uur werden we in de auto al verrast door een waanzinnig mooi Noorderlicht!!! O tjeempie, als we dit al op de foto kunnen krijgen zeg! Er waren geen stopplaatsen op deze lange rechte weg, maar de berm zag er wel enigzins solide uit, en hé, met zo'n 4WD jeep komt dat allemaal wel goed! Een kleine misinschatting, zo bleek, als bij het eerste wiel voelde we de auto een stuk wegzakken! Ach, even in de achteruit en met samengeknepen billen die koppeling op laten komen danmaar... nog verder weg, en nog verder...die wielen alleen maar spinnen en een rubberen schroeilucht om niet goed van te worden!
Veel gevloek en getier samengevat, maar die Aurora Borealus hebben we een uur lang niet kunnen zien, omdat we zo veel mogelijk ijssneeuw onder die banden probeerden te schrapen. Zo lekker net langs de onverlichte snelweg, waar zo nu en dan een auto met 90km/u langs komt scheuren:-(
Het nummer van de wegenwacht stond natuurlijk wel op standby in de telefoon, maar met die prijzen hier..in gedachten zag ik me al als een boer met kiespijn lachend even een bedrag van 1000 euro in cash aftikken om 50cm naar achter getrokken te worden. (Ik weet niet of dit daadwerkelijk het bedrag is, maar als een pilsje als 10 euro kost...)
Dus eerst zelf maar even proberen, en dat was klote, die ijssneeuw is veel te hard om met je handen weg te trekken onder die banden vandaan, en met zijn tweetjes gewoon te weinig kracht om die zware jeep een duwtje te geven.
Na een minuut of twintig ons huwelijk wat op de proef gesteld te hebben, stopte er eindelijk een auto! Er stapten twee Zuid-Koreanen uit om ons te gaan helpen. Echt hartverwarmend hoe hard hun hebben geholpen om de jeep uit het talud te krijgen! De jeep stond inmiddels na wat nieuwe 'uitrij' pogingen echt met 3kwart van 2 banden volledig in het ijs en het leek kansloos! Maar zij pakten zelfs vanuit hun bagage hun reishanddoeken om als een spoor achter de banden te leggen, om zo wat meer grip te krijgen.
Na drie kwartier en misschien 2cm verplaatsing van de auto reed bij toeval de IJslandse anwb voorbij! Op zijn aanhanger stond al een andere auto, maar toch stopte de chauffeur even.
Hij liep met harde passen op ons af en gaf de bemoedigende woorden:
"You wanted to see the Northern Light and that's why you thought it was a smart idea to park your car next to the road!??" tja.... "Do you want to know what is the number 1 reason of accidents in Iceland?" wel, ik was niet echt in een stemming in een Triviantje maar had zo'n vermoeden dat hij op onze actie doelde..
Hij gaf aan dat hij al de hele avond meldingen had, en al op weg was naar nieuwe meldingen, dus hij kon ons alleen een schep geven.
Die schep wat precies wat we nodig hadden, ik heb nog steeds beurse handen van het ijsvrij maken / bikken van het pad. Maar met een optimale duw tegen onze jeep door de twee Koreanen, een Amerikaan die inmiddels ook wat gestopt en ik, met Dieuwke achter het stuur is het na een dik uur gelukt om de jeep weer op de weg te krijgen.
Volgens mij was het voor iedereen ook wel een beetje 'het avontuur' want we juichten alsof we de Champions league hadden gewonnen!
We verontschuldigden ons nog naar de Koreanen omdat we toch wel een uur van de beste Noorderlicht ervaring hadden gesnoept, maar zij gaven juist aan dat door deze ervaring, plus het sterke noorderlicht van die avond de herinnering alleen maar sterker maakte!
Terugkomend op dat elven en trollenverhaal, mocht het waar zijn, dan zijn de elfjes verkleed als Zuid-Koreanen met als doel onvoorbereide reizigers zo goed mogelijk te helpen, en alles met een glimlach!
Het noorderlicht werd een half uur na de bevrijding op zijn sterkst en geeft echt kippenvel! Onbeschrijflijk mooi dus dat ga ik ook niet proberen.

Wij gaan nu langzaamaan onze reis naar Reykjavik voorzetten, we hebben dan de hele ronde rond het eiland! We zitten hier tot 11 maart.

Vandaag, dus een dag na onze vastloopactie zagen we bij toeval onze Zuid-Koreaanse vrienden in het park! We hebben nog even een foto gemaakt samen, toch wel leuker bij daglicht en zonder dik zweet op de voorhoofden:-)