JAPAN – Sakurai to Tokyo

Momenteel zitten we in de hogesnelheidstrein richting TOKYO. We hebben een leuke week achter de rug, waarbij we onder andere onze ZEN-aspiraties nog een 2e kans hebben gegeven tijdens een 2-daags bezoek aan Mount Koya. Voor mijn verjaardag had Dieuwke kaartjes geregeld voor een Geisha theeceremonie en een dansvoorstelling, dit was geweldig! Alles wat we nu doen hebben we gelukkig direct drie weken geleden geboekt toen we erachter kwamen dat dit gewoon een verplicht nummer is in Japan.

KOYASAN
Mount Koya (Koyasan) is een bergplaatsje wat bekend staat om zijn vele tempels en prachtige natuur. De trip er naartoe is alleen de moeite al waard, het laatste stuk ga je vanuit de trein naar een gondel. Hiermee ga je dan naar zo’n kilometer aan hoogte, een stuk kouder bij aankomst dus! Ook een groot verschil in alle bomen met lentebloesem, want hier kwamen ze pas nu een klein beetje in bloei te staan.
We verbleven in een SUKUBU, ofwel een tempellodge, vroeger konden hier monniken verblijven tijdens hun pelgrimstochten.
Met deze mooie omstandigheden durfden we het wel aan om onze ZEN-aspiraties een 2e kans te geven! We boekten een sessie in de middag en probeerden er natuurlijk weer helemaal blanco in te gaan staan, zonder de negatieve flashbacks naar die Mexicaanse flapdrol…

Het was echt een wereld van verschil, de ZEN-master legde alles rustig uit en gaf aan dat we bijvoorbeeld niet eens in kleermakerszit hoefden te zitten, als dit wat oncomfortabel was. We hebben hier een half uurtje in een groep meegedaan en het was erg ontspannend. De kern van het verhaal was trouwens wel erg hetzelfde als onze eerdere sessie, namelijk dat er doorgaans te veel in onze hoofden omgaat. Door per dag eens een momentje te kiezen om helemaal nergens aan te denken -kan bijvoorbeeld gewoon 5 minuten thuis- zou wat meer rust in je hoofd kunnen geven, en bepaalde zaken wat meer in perspectief te zien in plaats van je te druk om randzaken te maken.
Nou ja, als dat de winst is, dan vinden wij het prima, en eerlijk is eerlijk… Je bent pas echt ZEN als je na de sessie direct je hoofd keihard tegen die verrekt lage deurposten stoot en in staat bent om die hele tempel niet meteen bij elkaar te schelden. Dit was gelukt dus het zal nu allemaal wel goedkomen.
Bij het avondeten in de tempellodge maakten we kennis met andere gasten uit andere landen. Het is erg leuk om al snel te constateren dat wij niet de enigen hier zijn die zich regelmatig verbazen over de Japanse organiseerdrang! Ieder heeft zo zijn eigen ‘Computer says no’ ervaringen en het wordt een soort melig als je verhalen over en weer gaan. Improviseren en een stukje flexibiliteit lijkt hier gewoonweg teveel gevraagd, niet omdat ze het niet willen, maar volgens ons omdat die ‘in de pas lopen’ mentaliteit er in vele lagen zit ingesleten.

GEWONE GEWOONTES?
Het lijkt hier af en toe eventjes alsof je 5 seconden vooruit in de tijd kunt kijken. Het déjà vu-gevoel dat je eventjes denkt dat je het moment al eerder hebt meegemaakt, maar nu dan in een vorm dat je al weet wat er gaat gebeuren, heel beeldend, en iedere beweging in gedachten komt precies uit! Heel tof, enkele voorbeelden:

- Als de treinconducteur door het gangpad van de trein loopt, dan draait deze zich net voordat hij de wagon verlaat nog even om. Hij maakt dan een ZO respectvolle buiging naar de mensen die nog in de treincoupe zitten, alsof de keizer van Japan ertussen zit!

- Als je ergens betaald, dan krijg je het wisselgeld altijd met 2 handen aangeraakt, met weer een ZO respectvolle buiging hierbij!...het maakt niet uit of het nou om 20 Yen gaat of de teruggave van je creditcard!

- Het gebeurd zo vaak op straat dat als je iets koopt of iemand aanspreekt, de reactie en houding volgens zo een vast patroon gaat, waarvan altijd weer een respect en etiket afdruipt.

- Wanneer een vrouw serveert in een restaurant, dan loopt ze heel vaak met een soort van ‘klein snelwandelend pasje’ terug naar de balie. Het maakt hierbij niet uit of er een grote rij bij de balie staat te wachten, of dat er gewoon helemaal niemand staat.

We blijven het ons afvragen, waar komt die TOTALE controle vandaan, en waarom kan hier gewoon niet af en toe eens lekker van afgeweken worden!!? Dat beetje chaos en flexibel zijn, we zijn het nog niet tegen gekomen.. we weten wel waar we het kunnen vinden, mede daarom gaan we nu terug naar Tokyo, het nachtleven daar schijnt aan ieders verwachtingen te kunnen voldoen waarbij niets te gek is! We zijn benieuwd!
Maar voor nu zijn we het absoluut nog niet tegen gekomen, we hebben wel één en ander gelezen en gehoord, en een theorie die wel met regelmaat terugkomt en ook veel impact maakt, gaat terug tot het jaar 1600!..1603 om precies te zijn.

EDO PERIODE 1603 – 1867
Deze periodes (dus b.v. een EDO periode) zien wij een beetje als de periodes van heerschappij van de Russische Tsaren, bijvoorbeeld de Romanov’s periode van 1613 – 1913, waarbij de Tsaar de absolute machthebber was (de suprême leader).

Een groot eerste verschil met de Japanse variant van de Edo periode, de keizer had NIETS te vertellen, hij mocht slechts een beetje de ‘mooiboy’ uithangen in Kyoto. De echte machthebber was de Shogun, en hij voerde deze uit vanuit Edo, het huidige Tokyo.
Deze periode staat bekend als een stabiele periode, vol groei, waarbij Japan uitgroeide tot de 2e wereldeconomie. De Shogun hielde hierbij wel de grenzen zo goed mogelijk dicht, uitgezonderd voor landen als China, Korea en Nederland. (Nederland gaf als één van de weinige landen aan dat het Japan niet tot het Christendom te ‘willen’ bekeren, een voorwaarde voor de Japanners, die dit als een bedreiging zagen).
Uiteindelijk waren het in 1854 de Amerikanen die Japan een ultimatum gaven om binnen een jaar hun buitenland beleid -wat in die tijd inhield dat een ‘ongewenste vreemdeling’ de doodstraf kon krijgen- te herzien. Dit deden de Amerikanen om met hun oorlogsvloot even tot Japan te reizen, de Shogun kon natuurlijk niet anders dan aan deze eis tegemoet te komen.
Tegemoet komen aan deze eis luidde als gevolg wel in dat de ‘air van onoverwinnelijkheid’ van de Shogun naar de bevolking toe afbrokkelde. De Edo periode eindigde zo’n 10 jaar later.

Maar meer dan 250 jaar regime, waarbij de Shogun eigenlijk heerste in een dictatuur, bleek voor de bevolking een periode van vaste patronen te zijn geweest. Om iedereen goed in het gareel te houden werden er strenge gedragscodes opgesteld. Zo werd bijvoorbeeld bepaald hoe je je moest gedragen en kleden. Het was voor de Samoerai toegestaan om burgers te doden als die zich niet correct opstelden of de juiste gedragscode gebruikten….tja, als je meer dan 250 jaar volgens een vast patroon MOET leven en gedragen, en dat eindigt pas rond 1900..voor ons is die overdreven ‘ongeschreven regeltjescultuur met een totaal gebrek aan flexibiliteit ineens een stuk minder vreemd.

Bij de foto's een foto van Dieuwke bij het graf van de 1ste Shogun van Japan (begraafplaats staat in Mount Koya)

VERJAARDAG
Deze week hebben we ook m’n verjaardag gevierd in Japan! Dieuwke had kaartjes geregeld voor een Geisha dans, heel indrukwekkend! De Geisha herkent iedereen wel, met de witte gezichten met felrode lippenstift. Geisha betekent ‘kunstpersoon’ en dat was zeker bij deze dans af te zien, helaas mochten er geen foto’s genomen worden!!! Heel jammer, er waren zo’n 30 Geisha, waarbij er dan 10 zongen, 10 muziek maakten, en 10 dansten.. allemaal in een heel rustig tempo, waarbij uiteindelijk weer die absolute controle van de rustige dans en muziek je bijna zelf in een soort van trance maakte, heel mooi!
Eerder die dag zijn we naar een Japanse vlooienmarkt gegaan, extreem groot en druk, we hadden al gelezen dat als je serieus iets wilt kopen je zo vroeg mogelijk aanwezig moest zijn.
We waren er dus om 8:00uur ’s morgens en na wat afdingen en schijnbewegingen om ‘verder te gaan lopen’ hebben we een heel mooi Japans servies gekocht!...grootste uitdaging is nu het postkantoor, het 14 kilo zware pakket is goed ingepakt nu onderweg per schip naar Nederland:-)
x