JAMAICA – Kingston to Port Antonio - Reisverslag uit Port Antonio, Jamaica van Martijn Schermer - WaarBenJij.nu JAMAICA – Kingston to Port Antonio - Reisverslag uit Port Antonio, Jamaica van Martijn Schermer - WaarBenJij.nu

JAMAICA – Kingston to Port Antonio

Blijf op de hoogte en volg Martijn

28 Mei 2017 | Jamaica, Port Antonio

Deze week stond voornamelijk in het teken van de surfplank, we hebben hard geoefend aan onze timing en techniek om uiteindelijk dus zo snel mogelijk op die plank te springen! We hebben het nu aardig onder de knie en de eerste golven hebben we al gepakt zonder hulp van onze surfleraar. Een extra oefening die je automatisch meepakt tijdens -maar ook VOOR en NA het surfen- is het dealen met de vele proppers die het eiland rijk is.
Anyway, het hoort het hier een beetje bij en met een paar daagjes weet je wel een beetje hoe het werkt.

SHARKS
Dieuwke had al een bepaald regeltje vanuit de Lonely Planet voorgelezen voordat we in Jamaica aankwamen. Weet niet de exacte regel, maar was iets als: “There are no sharks in Jamaica, unless if you won’t count the Jamaican salesmen…”
Nou, dat hebben we geweten! Zeker deze week, we zijn weer op een nieuwe locatie, Port Antonio, een GEWELDIG strand bij een soort van resort..nee, niet zo’n all inclusive vreetschuur resort als Montego Bay, maar midden in de jungle aansluitend bij het strand hebben ze hier een resort gebouwd, Great Huts heet het. Echt een mooie locatie waar een kunstenaar overal houtsnijwerken heeft gemaakt. Een foto zegt meer dan… dus bij onze pics b.v. een tafel van de eetzaal. Echt heel mooi! We hebben inmiddels de gegevens van de kunstenaar ontvangen, we proberen volgende week nog even langs zijn werkplaats te rijden, is hier ongeveer 2,5 uur rijden vandaan.
Maar…ons opsluiten in een resort is dus niet echt ons ding, na ons hutje te hebben bekeken, zijn we naar de poort van het terrein gelopen om het dorp eens te verkennen!
Wat volgde had zo een reclame van opdringerige verkopers kunnen zijn. Nu moeten we eerlijk zeggen, verkooppraatjes zijn niet echt aan ons besteed. Zelfs de Rotterdamse koopgoot lopen we af en toe al met een stalen blik voorbij zodat die commissie-beluste ‘wereldverbeteraars’ in hun pandajasjes van het WNF niet op je af komen stormen. Maar dat is peanuts vergeleken met hier!! Het is bijna niet uit te leggen maar volgens mij pakken sommige locals hier zelfs de zelfgestookte rumfles vanaf de eigen keukentafel en gaan ze je daarmee ten aanval. De meest vriendelijke brede glimlach, fistbumb, en het aanbod om ff een beetje rum ‘samen’ te drinken. Wel…je weet gewoon dat er daarna ineens een redelijk hoog bedrag voor wordt gevraagd, dus maar vriendelijk teruglachen en doorlopen. Maar het is nog LAAGseizoen, er zijn niet veel andere ‘kansen’, dus ze blijven maar meelopen en vragen en vragen.
Goed, we hadden net een 4 uur lange rit achter de rug, verkoper in ons kielzog…we zijn het eerste eettentje maar naar binnen gedoken. Een half kippetje en twee drankjes, zo van de bbq, een omgebouwd olievat met een grill erop, heel cool! Dus wij een praatje met die chef, koksjasje aan, heel leuk allemaal! Nou ja, tot we om de rekening vroegen. “Just make it 45 US dollar (zo’n 40 euro)..” zei hij vriendelijk.
Tja, toch even die aannemerstechnieken erop loslaten dan maar… dus een half minuutje later, “zeg, wat kost een biertje hier in de supermarkt ongeveer?” vroegen we. “Like one dollar” antwoordde hij snel. “Okay, so if you sell it for 2,5 dollar it would be a fair price no?” vroegen we door. Het kwartje begon waarschijnlijk te vallen, want al wat mompelend gaf hij aan dat dit wel zo was.
We drukten nu door..”Okay, so you are saying that it is reasonable to sell half a chicken for 40 US dollar???!” …………………. “Okay, you guys make it a 35” kwam er al vol chagrijn. “Nou nee, we leggen hier 15 dollar neer, en je ziet ons hier niet meer terug, lekker slim, want we blijven hier 8 dagen, die hadden we met regelmaat in jouw tentje kunnen zitten!”… En weg waren we.

Het straatje waar we hadden gegeten heeft zo’n 7 eettentjes, inmiddels, een weekje later is er nog welgeteld één tentje waar we af en toe nog wat eten. Als we teruglopen roepen al die eettentjes dan weer wanneer we weer eens bij hun komen eten, waarschijnlijk alweer vergeten hoe we een dag daarvoor hun ‘little scam’ aan het licht brachten.
Dus, SHARKS is wat ons een terecht woord en dan hebben we het nu alleen nog over de eettentjes. Die straatverkopers van COCONUT WATER, ART FROM AN ARTIST, MARIHUANA, CRACK, COCAINE en weet ik veel wat nog VEEEEEEEL erger! Als je daar na zegmaar een kwartier eens aangeeft dat je er nu wel genoeg van hebt en dat je niet wilt, dan zijn ze nog in staat een preek te geven dat je onbeleefd bent en dat je blijkbaar niet gewend bent aan Jamaica. Nee, als we dat waren geweest op de manier hoe hun dat willen, dat zaten we er nu ook zo bij als die Canadees vanuit mijn vorige bericht haha!

Maarja, met de kennis van vorige week is het ook niet heel raar DAT het gebeurd. Hoge werkeloosheidscijfers en een gebrek aan banen. Die paar toeristen zijn ook wel een beetje de enige vorm van inkomsten voor een groot deel van de bewoners hier. Het lijkt alleen op de paar toeristen die wij hier zijn allemaal een AVERECHTS effect te hebben. Zelf tijdens het typen van dit bericht vroeg een andere jonge vrouw zojuist of wij meegingen naar een feestje in de stad, want alleen kon zij gewoon niet gaan, met al die opdringerige lui om haar heen. Averechts effect is dat de toeristen zich dan maar meer en meer opsluiten in de resorts, goed afgesloten van de buitenwereld. En ja, wie wordt daar weer beter van, de rijkere ‘klasse’ Jamaicanen, in ieder geval niet die arme dorpelingen die ook een graantje mee proberen te pikken van het niet geweldig goed lopende toerisme.. lastig!

PENICILLINE
We worden hier letterlijk lek geprikt door de muggen. Onze hut heeft geen afsluitbare voordeur, alleen een klamboe, maar door die stelten van mij trek ik die ’s nachts blijkt toch steeds een stukje open. In mijn slaap krab ik die jeukbulten helaas altijd open, waardoor er wonden ontstaan. Die wonden zijn een prima ontbijtje voor de vele vliegen ’s morgens. Dus wondjes waar met regelmaat vieze vliegen opzitten. Het worden een beetje kleine infecties. Niets nieuws, want ik krijg ze ook ieder jaar weer in India. Tweemaal in tien jaar tijd heb ik een tropisch virusje mee naar huis genomen, wat resulteert in een wond die niet heelt, maar constant openspringt met pus. Dus na de eerste keer kreeg ik na bloedprikken te horen dat ik een penicilline kuur moest nemen. Een paar jaar later bij precies dezelfde wondjes vroeg ik bij de dokter in Nederland dus meteen om zo’n kuurtje. Maar nee, eerst bloedprikken, tja, vervelend, want dan moet je dus twee keer naar de dokter, terwijl je de uitkomst al weet! Bleek dus in dit tweede geval ook weer een kuurtje te worden van een paar dagen, daarna is het ook meteen weg.
Er ontstaat nu ook zo’n wondje bij mijn enkel, zegmaar alle Indiase symptomen zijn van de partij, alleen het openspringen met pus ontbreekt nog. Maar we vonden het in ieder geval een goed idee om hier alvast even naar de apotheek te rijden, om zo’n kuur op te halen. Maar dat bleek niet mogelijk, alleen met een recept van de dokter. Gatver, ik zag het al voor me, de hele dag in zo’n heet zweetziekenhuisje met wachten, wachten, wachten. Dus wij al een paar hints geven om wat ‘extra geld’ onder de toonbank te schuiven, zodat we dat kuurtje gewoon mee konden nemen. Wat pogingen later zijn we toch maar naar de dokter gegaan. Nou, geen idee welke universiteit die dokter had genoten, maar blijkbaar had hij X-ray ogen, want met mijn sokken nog aan schreef hij het recept al uit….na betalen van 15 euro uiteraard!! Wondje is nu bijna geheeld.

DIEUWKE VS RASTA
Gisteren heb ik het ‘beginners’ surfboard doormidden gebroken. We hadden een dealtje met één van die -niet zo opdringerige- verkopers gemaakt. De hele week een board, dus niet iedere dag die marktkoopman technieken.
Maar helaas, onze surfinstructeur zei al dat het board niet helemaal goed meer was, en ja, na een paar dagen bij de zoveelste poging erop te springen knikte het board doormidden.
Heel jammer, dus wij terug naar onze verkoper, of we even een ander board konden gaan gebruiken. Tja, die brede glimlach verdween weer als sneeuw voor de zon, en of we maar even gingen betalen. Nou, nee dus, board was gewoon niet goed meer. Dus.. de baas kwam erbij, een rastaman, grote dreadlocks, direct in de aanval: “YOU BROKE MY BOARD, YOU SHOULD PAY!!” zegmaar. En daarna direct de metafoor dat als wij een auto zouden huren en die in twee stukken in zouden leveren wij ook onze portemonnee konden trekken. “Nou ja, als wij een auto huren wat net zo’n ‘PIECE OF CRAP’ is als die surfplanken van jou, dan zouden we ook niets betalen hoor!!”
Volgend moment zag ik Dieuwke in haar zwembroekje naar de surfhut van die rasta lopen, om zelf maar een nieuwe surfplank te pakken haha! Momentje later zag je die Rasta aan de éne kant van de surfplank, en Dieuwke aan de andere kant van de surfplank beiden die plank naar zich toe trekken hahaha! Dus ik rende er naar toe, gevolgd door alle stromannen van die Rasta, werd nog een dingetje zo op het strand! Maar, we hebben een nieuwe plank en kunnen onze surfaspiraties doorzetten. Verkopers zijn er trouwens ook ineens een stuk minder om ons heen sinds vandaag!

PILOT
De laatste weken hebben we niet stilgezeten, in Japan hebben we wel geleerd dat we af en toe een beetje vooruit moeten kijken. Ons idee om met een foodtruck door Amerika te crossen hebben we zodoende ook laten varen. Qua vergunningen is dit gewoon ONMOGELIJK. Het alternatief is eigenlijk veel toffer, we gaan onze PPL proberen te halen! De Private Pilot Training! Dus dan ben je PILOOT en kun je vliegen in b.v. een 4 persoonsvliegtuig! Heel gaaf!!
We hadden lang ingezet op Amerika, daar is het veel goedkoper door lagere brandstofprijzen, lageren uurlonen en geen landingsgelden. Maar een studentenvisum is zelfs een mission impossible! De US Embassy in Jamaica behartigt geen aanvragen van ‘derden’, terwijl ze dat WEL volgens de website van de Amerikaanse overheid zouden moeten doen. Maar..er zijn altijd ALTERNATIEVEN, net boven NEW YORK, ligt Toronta…CANADA! Zelfde voordelen, maar geen eisen qua studentenvisa etc. voor studies korter dan een half jaar.
Dus per augustus gaan we onze 6-7 weekse vliegtuigcursus doen!!! We hebben er heel veel zin in en doen nu al iedere dag een uur zelfstudie via een online theorie cursus!

x

  • 28 Mei 2017 - 11:07

    Lena:

    Weer een prachtig verhaald. Ik zou toch wel heel kriegelig worden van al die mensen die iets van je willen. Maar gelukkig kunnen jullie goed van je af bijten, wel te zien met het verhaal van de surfplank en de halve kip, haha. Wel spannend, zo'n opleiding voor piloot, maar als moeder zijnde, ook wel een beetje bezorgd. Nog een hele fijne tijd!

  • 30 Mei 2017 - 15:22

    "tante" Wilma:

    Met verbazing jullie verhaal gelezen. Jamaica is dus absoluut geen land voor mij, pfff.... Heb echt een schurft aan opdringerige mensen/verkopers. Niet dat ik er uberhaupt heen ga...veel te ver vliegen...vliegangst. En daarmee gekomen op jullie voornemen om zelf te gaan vliegen. Wat een lef! Lijkt mij heerlijk als je dit allemaal kan en durft. Maar snap mijn zus ook helemaal. Ik zou ook heel erg bezorgd zijn. Maar komt vast goed! Wens jullie nog een hele fijne en vooral veilige voortzetting van jullie reis.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Martijn

Actief sinds 30 Okt. 2016
Verslag gelezen: 1164
Totaal aantal bezoekers 30664

Voorgaande reizen:

17 Februari 2017 - 19 Oktober 2017

Wereldreis Martijn en Dieuwke

Landen bezocht: