CANADA – Chicago to Kingston

We hebben er lang naartoe geleefd, en hard voor gestudeerd, en deze week is het begonnen, onze PPL -PRIVATE PILOT LICENSE- training.
Wat in Japan als een ideetje ontstond als “Hé, dat is misschien wel leuk om in Amerika te gaan doen" (vanwege de lage brandstofprijzen) resulteerde in een uitwijking van onze route naar Canada, om zo het studentenvisum verhaal van de States te ontwijken. In Canada mag je iedere opleiding korter dan een half jaar gewoon met een ETA visum doen, wat een aanvraag is van slechts een minuutje online…

YOU AIN’T NOTHING BUT A GREYHOUND
Dus vanuit CHICAGO zijn we met de GREYHOUND bus via Toronto naar KINGSTON gereden, een rit van 22uur!! De Greyhound bus is redelijk bekend onder backpackers, met vele landen die deze service aanbiedt. Toen deze dienst toevallig ter sprake kwam bij de Amerikaanse douane op het vliegveld op New York, gaf de immigratie officier ons het advies hier geen gebruik van te maken. In Amerika zou deze dienst veelal door oud gedetineerden worden gebruikt om maar naar Canada te verkassen…
Tja, we hadden al geboekt, dus toch maar gewoon nemen die bus! Nu hadden we bij het merendeel van de passagiers totaal niet het idee dat zij rechtstreeks uit het gevang kwamen. Maar het personeel, jemig, die zaten iedereen toch een partij af te blaffen! De naam Greyhound kwam wel wat meer tot zijn recht, met zo’n hondenbehandeling!! Nahja, hebben we het Amerikaanse gevangenisleven toch ook een stukje meegepakt!
Voor de terugweg vanuit Canada naar Amerika hebben we in ieder geval vandaag de vliegtickets al geboekt! Dan maar een paar euro duurder uit :-)

WOLKENFLUISTERAAR
Waar we bij ‘het leuke idee om ons vliegbrevet’ eventjes te gaan halen ook niet echt over na hadden gedacht…de BERG aan studiemateriaal die al vanaf Jamaica zou gaan volgen!!
De laatste 3 maanden kijken we per dag 1,5uur online trainingen met een overenthousiaste Canadese vliegnerd waarbij alle benodigde onderdelen van het vliegtuig en alle factoren die met vliegen te maken hebben aan bod komen!
Totaal zo’n 400 uur aan kijkmateriaal.. alleen over de weersomstandigheden wordt er al 18 uur geluld! Toen we bij deze weersecties waren aanbeland riep Dieuwke al kijkend naar al die aparte lessen: “JEZUS, IK BEN TOCH ZEKER GEEN PETER TIMOFEEFF !!?” ............ Maarja, als we nu eens buiten in de tuin zitten, dan kunnen we wel naar de wolken kijken en dan bijdehand naar die mooie ‘Stratus nimbus’ of ‘Towering cumulus’ wijzen haha!

PSTAR
De eerste opsteker is in ieder geval binnen, om SOLO te mogen vliegen, moet je aan een aantal eisen voldoen, de medische keuring, je radio license, en je PSTAR.
De medische keuring hebben we allebei gehaald! Zelf had ik deze week mijn examen voor de PSTAR, Dieuwke heeft deze volgende week. Voor dit examen moet je ook weer een berg materiaal bekijken, waarbij je dan de basis leert van regelgeving qua vliegen. Het examen bestaat uit 50 meerkeuzevragen waarbij de score minimaal 90% moet zijn. Ik hoop dat we deze lijn voort kunnen zetten, maar ik verbaasde mezelf met een score van 100%, een goed begin dus!!

We hebben er nu 7 vlieglessen van een uur de neus opzitten, dit zijn nu nog DUAL uren, dus dat de instructeur naast je zit om alles goed uit te leggen en in te grijpen wanneer nodig.
En wat komt er een hoop bij kijken zeg!! Niet even een sleuteltje omdraaien en gaan met die banaan, nee 2 pagina’s SAFETY CHECKS, RADIOPROCEDURES en een externe WALKAROUND rondom het vliegtuig. En het advies van de instructeur, probeer alles je zo snel mogelijk eigen te maken, want hoe langer je met die checks bezig bent, hoe korter je in de lucht zit… Tja, dan wil je wel, in gedachte die euro’s weg zien stromend..
Dus onderweg naar de luchthaven zitten we in de auto die radioprocedures te oefenen, Dieuwke als CONTROLTOWER en ik als PILOOT en vise versa!

VFR
Als je eenmaal ‘AIRBORNE’ bent…het wordt er niet makkelijker op, m’n instructeur, een droge Canadees, heeft de eerste dagen wel een paar keer “And now you are dead..” geroepen vlak voordat hij daarna rustig zegt: “I’m in control”.. en daarna die kist weer enigszins uitlijnt met de horizon!
Ik had dat niet verwacht (wel al gezien in die online filmpjes van die andere Canadese wijsneus), maar je zintuigen kunnen je echt 100% in de steek laten! Soms zou je zweren dat je met je vliegtuig in een bank (bocht) zit, terwijl je dan aan je instrumenten ziet dat je gewoon prima horizontaal aan het vliegen bent!!
Ook weer een technisch verhaal, maar je hersenen ervaren evenwicht op drie manieren, op ZICHT, op GEVOEL en via je EVENWICHTSORGAAN (bij je oren).
Als je een paar keer wat bochtjes maakt (of gewoon langzaam in een bocht terecht komt), dan duurt het eventjes voor je evenwichtsorgaan dit allemaal door heeft, en stuurt zodoende wat verkeerde signalen door naar je hersenen. Nou, gelukkig heb je je ogen nog, want door gewoon naar de horizon te kijken zie je snel genoeg of je nou goed of fout gaat.

Maarja, als je dan in het DONKER of met teveel bewolking vliegt, tja, dan ben je die referentie dus kwijt en zo kun je gedesoriënteerd ineens aardig snel in de penarie komen in zo’n vliegtuig. Bekendste voorbeeld hiervan is wel JOHN F. KENNEDY JR., die dacht uiteindelijk dat hij met wat extra gas bijgeven weer de hoogte in zou gaan, terwijl hij al in zo’n rare hoek zat, dat deze extra krachten (door extra snelheid) zijn vleugel af deden breken waardoor alle drie de inzittenden fataal crashten.
Er wordt dus veel tijd besteed tijdens de trainingen hoe je dit allemaal kunt en MOET voorkomen, één daarvan is gewoon VFR te blijven vliegen (wat onze PPL inhoudt), dus met Visual Flight Rules (visual reference to the surface).. en op je instrumenten te vertrouwen in het vliegtuig, vandaar dus die 2 pagina’s SAFETY CHECKS voordat je de lucht in kunt gaan!
En in het ergste geval, waarbij je net als Kennedy jr. in een SPIRAL DIVE terecht komt…dit nummer staat ook standaard op de te oefenen ‘bijzondere verrichtingen’.
De instructeur klimt dan een stuk aan hoogte, net zolang tot het vliegtuig ‘stallt’ (dus eigenlijk gewoon vanzelf naar beneden komt door een te lage snelheid of te hoge ‘angle of attack’ van de vleugels), daarna is het “Good luck!” waarbij het vliegtuig dan snel in een noodgang naar beneden wilt storten.
Maar ook deze oefening kunnen we zo onderhand wel dromen! Net als bij zeilen begint alles op een bepaald moment te wennen en krijg je wat vertrouwen in zo’n vliegtuig, en hoe zij reageert op omstandigheden en hoe je hier zelf in kunt sturen! De laatste les (op donderdag) kreeg ik van mijn droge, kritische instructeur zelfs een ‘awesome’ en compliment op de controle op het vliegtuig! Dieuwke gaat ook super en ik kan haar dan bijvoorbeeld horen als we samen vliegen en zij met de CONTROL TOWER om een ‘landingclearance’ vraagt.
Met een gefocust stemmetje hoor je haar dan zeggen “Kingston Radio – Golf Hotel Zulu Juliett is on final for runway 25. Voelt toch een beetje als TOP GUN zo samen in de lucht haha!

CANADEZEN!??
Met ons verblijf hebben we het prima getroffen! Onze vliegschool linkte ons aan één van haar leden die voor een maand naar Nederland zou gaan, precies tijdens onze weken in Canada! Dus daar verblijven we nu, we mogen gratis gebruik maken van hun woning en auto, zolang wij een beetje op hun twee katten letten!
De eerste dagen hebben we nog net kennis met ze kunnen maken, een verschrikkelijk aardig stel waarbij Evert, een man van al 77 jaar oud ook ooit zijn zeilbewijs en zijn PPL heeft behaald! Overlopend van enthousiasme liet hij ons zijn studiemateriaal zien van destijds, en zijn loods op zijn stuk grond, waar zelfs een geraamte van een vliegtuig staat, wat hij nu aan het opknappen is!
Evert en zijn vrouw zijn oorspronkelijk Nederlands, maar net als de halve stad hier (zo lijkt het af en toe wel), zijn zij vlak na de 2de wereldoorlog hier terecht gekomen. Steden als Arnhem waren plat gebombardeerd en werk was er niet, tja, dan maar een nieuw leven proberen op te bouwen in Canada. En hoewel het voor iemand als Evert totaal niet makkelijk was, de taal niet sprekend en constant als dagwerker bij het arbeidsbureau afgewezen wordend, heeft hij uiteindelijk toch een lap grond van 2 hectare waar hij in het stadje naam heeft gemaakt met zijn garagebedrijf.
Volgens mij stikt het in deze streek van dit soort verhalen, want regelmatig zie je hier gewoon nog de Nederlandse vlaggen bij de woningen hangen, en ik ben nog bijzonder weinig mensen tegengekomen die na twee zinnen al hun Nederlandse roots uitspreken. Laatst was er bezoek, en bij het eten zeiden we alleen “Eet smakelijk” en direct volgde in Nederlands zonder accent “Niet te veel, want dan word je akelig”… tja, die hadden we al 6 maanden niet meer gehoord.

-x-

WAT BEELDEN VAN ONZE VLIEGLES: